Ὑπάρχουν κι᾿αὐτοί... Κι᾿ἔχουν πλέον νέο ἡγέτη !

 

φωτό

Ψήφισαν σήμερα οἱ συριζαῖοι γιά νέο ἀρχηγό. Κι᾿ἀφοῦ ἔδιωξαν κακήν κακῶς τόν Κασσελάκη (ἐνῶ ἦταν ἀκόμη στόν μῆνα τοῦ μέλιτος ...) κι᾿ἀφοῦ ἔγιναν κυριολεκτικῶς μαλλιά - κουβάρια κάποιοι εἶπαν θά βάλλουν τά πράγματα στήν θέσιν τους καί τούς συριζαίους σέ τάξιν ! 

Καί ἀνακύρηξαν ἐκλογές. Καί ἔθεσαν ὑποψηφιότητες γιά τήν περίποπτον θέσιν τοῦ "ἡγέτου " τῶν συριζαίων : Πολάκης , Φάμελλος, Φαραντούρης, Γκλέτσος. 

Τί ἔγινε καλέ ; Αὑτοί εἶναι οἱ ἐπίσημοι τοῦ συριζα ; 

Περίμενα ν᾿ἀκούσω γιά κανέναν σέ στύλ Λάμπρου ( γιά θυμηθεῖτε τον ΕΔΩ ΕΔΩ ) , Φίλη καί συναφεῖς φυσιογνωμίες ἀκριβῶς ὅ,τι καί ὅπως ἀρμόζει στόν συριζα. Καί γιά μήν ξεχνοῦμε : Ἡ ἀφρόκρεμα τῆς συριζοκυβέρνησης ... Ἄν δέν εἶχε φύγει ὁ υἱός τοῦ Σωκράτη,ὁ ἐγγονός τοῦ Πέτρου τοῦ ἐγκεφάλου του παιδομαζώματος, πιθανῶς νά φιγουράριζε ἀνάμεσα στούς ...ἐπίλεκτους ! ( ΕΔΩ) 

Ἀλλά δέν... Μᾶλλον τό πᾶνε γιά πολλή Ἀλλαγή ! Καί σκέφτομαι : λές νά πέταξαν τήν λέρα ἀπό πάνω τους ; Λές νά τό παίξουν καί αὐτοί "νά γύρουμε καί λίγο πρός τό κέντρο " ; Μπά μέ ἕναν Πολάκη στήν ἀρχηγία ( ἐάν βγῆ ) καμμία περίπτωσις. Ὁ "πρωτο-καπετάνιος" ἀπό τά Σφακιά μέ τό πορταῖτο τοῦ σφαγιά τῶν Ἑλλήνων Θανάση Κλάρα - Βελουχιώτη ἀγκαλιά, ἀποκλείεται. Ἀλλά τί βλέπω ; 

Μέ 20% ἐνσωμάτωσιν ὁ Φάμελλος πάει μπροστά ἀφοῦ ἔχει ἕνα 49% μέ τά πρῶτα ἀποτελέσματα ἔναντι 44% τοῦ Πολάκη πού εἶχε μπάσει τόν Κασσελάκη στό συριζα. Βρέ, δέν ξεχνοῦν οἱ συριζαῖοι... ( ἐδῶ μέ συνεχή ἐνημέρωσιν λέει ...)

Συνεχίζεται τό πραγματικό θρίλερ...

Και ναί :

φωτό

Ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ο νικητής των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, με ποσοστό 49,41%. 

Ο Π. Πολάκης αναγνώρισε την νίκη Φάμελλου και δήλωσε ότι δεν θα κατέβει σε β’ γύρο εκλογών. Ο «κόσμος μίλησε» ανέφερε, σημειώνοντας ότι δεν σκοπεύει να ταλαιπωρήσει εκ νέου, τους ψηφοφόρους. 

Έτσι ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με 49,41% τῶν ψήφων...( ἐδῶ) 

Τό μόνο σχόλιο πού ἔχω νά κάνω εἶναι αὐτό πού ἔγραψα πιό πάνω : 

Μᾶλλον τό πᾶνε γιά πολλή Ἀλλαγή ! Καί σκέφτομαι : λές νά πέταξαν τήν λέρα ἀπό πάνω τους ; Λές νά τό παίξουν καί αὐτοί "νά γύρουμε καί λίγο πρός τό κέντρο " ;

Καί μ᾿ἕναν Φάμελλο στήν ἡγεσία του, ξέχνα τό συριζα πού ἤξερες...

Ἡ Πελασγική

Καί ναί ! Σ᾿ὅποιον ἀρέσουμε !

Kalinka

Το " Kalinka " ( Ρωσικά : Калинка ) εἶναι ἕνα ῥωσσικό λαϊκό τραγούδι πού γράφτηκε τό 1860 ἀπό τόν συνθέτη καί λαογράφο Ἰβάν Λαριόνοφ.  Τό Καλίνκα εἶναι τό φυτό Viburnum opulus. Τό κόκκινο φλογερό χρώμα τῶν μούρων ἀντιπροσωπεύει τήν ὀμορφιά στήν ῥωσσική κουλτούρα καί μαζύ μέ τά γλυκά σμέουρα συμβολίζει τήν παθιασμένη ἀγάπη μιᾶς ὄμορφης κοπέλας, ἀφοῦ τα μούρα ἦταν πάντα ἕνα ἐρωτικό σύμβολο στή Ῥωσσία. Ἐπίσης εἶναι σημαντικό σύμβολο τοῦ ῥωσικοῦ ἐθνικού στύλ χειροτεχνίας, διακοσμητικῆς, ζωγραφικῆς ξύλου πού ὀνομάζεται Khokhloma. Τό Καλίνκα εἶναι ὑποκοριστικό τοῦ Kalina ( Κόκκινο )  καί οἱ καρποί του ( κόκκινοι καί μαύροι ) συμβολίζουν τήν ἀγάπη, ὀμορφιά, νεότητα,τύχη καί τό πάθος τά συναισθήματα πού οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά νιώσουν...( ἐδῶ)

Katusha

Katusha ὑποκοριστικό τοῦ Екатерина,Yekaterina, Αἰκατερίνη. Εἶναι ἕνα λαϊκό τραγούδι τοῦ συνθέτη Matvey Blanter τοῦ 1938, με στίχους τοῦ σοβιετικοῦ ποιητή Mikhail Isakovsky. Ἀπέκτησε ἰδιαίτερη φήμη κατά τήν διάρκεια τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ὡς πατριωτικό τραγούδι, ἐμπνέοντας τόν ῥωσσικό λαό νά ὑπηρετήσει καί νά υπερασπιστῇ τήν γή του στήν πολεμική προσπάθεια τῆς χώρας ...( ἐδῶ)

Κατιοῦσα ὀρχηστική παρουσίαση

Night in Russia

Μόσχα !  Ἡ Ῥωσσία εἶναι μία ὄμορφη χώρα ! 

Farewell of Slavianka 

Ὁ ἀποχαιρετισμὸς μιᾶς Σλαύας γυναίκας εἶναι ἕνα ρωσικό πατριωτικό ἐμβατήριο, πού γράφτηκε ἀπό τόν συνθέτη Βασίλι Ἀγάπκιν πρὸς τιμὴν τῶν Σλαύων γυναικῶν πού συνόδευαν τούς συζύγους τους πού ἔφευγαν γιά τόν Α΄ Π.Π. . Τό ἐμβατήριο γράφτηκε καὶ πρωτοπαρουσιάστηκε στὸ Tambov στὰ τέλη τοῦ 1912. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1915, κυκλοφόρησε ὡς single γραμμοφώνου στὸ Κίεβο . Ἡ Slavianka μεταφράζεται σὲ «Σλαύα». 

Ἡ μελωδία κέρδισε δημοτικότητα στὴ Ρωσία καὶ τὶς γειτονικὲς χῶρες κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Α' Παγκοσμίου Πολέμου , ὅταν οἱ Ρῶσοι στρατιῶτες ἐἔφευγαν ἀπό τὰ σπίτια τους καὶ συνοδεύονταν ἀπὸ τὴ μουσικὴ τοῦ ἐμβατηρίου. Ἐκτελέστηκε ἐπίσης κατὰ τὴν παρέλαση τῆς 7ης Νοεμβρίου 1941 στὴν Κόκκινη Πλατεῖα , μετὰ τὴν ὁποία οἱ στρατιῶτες πῆγαν κατ' εὐθεῖαν νὰ πολεμήσουν στὴ Μάχη τῆς Μόσχας, μία ἀπό τίς μεγάλες μάχες τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ...( ἐδῶ) 

Ῥωσσία χωρίς Doctor Zhivago, γίνεται ; Δέν γίνεται. Μία πολύ καλή σκηνή τοῦ ἔργου, μέ τήν πολυαγαπημένη μουσική τοῦ μεγάλου γάλλου συνθέτη Maurice Jarre. 

Ῥωσσία σ᾿ἀγαποῦμε !  

φωτό

Θεωρώ πως είναι (πάντα κατά την γνώμη μου) το καλύτερο εμβατήριο σε εκτέλεση από την Alexandrov Red Army Choir Το «V Put'» (В путь, αγγλικά: Onwards, En route, Let's go) είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1954 από τον σοβιετικό συνθέτη Βασίλι Σολοβιόφ-Σεντόι και τον ποιητή Μιχαήλ Ντουντίνιν. 

Αρχικά γράφτηκε για την ταινία Maxim Perepelitsa με πρωταγωνιστή τον Leonid Bykov. Η ίδια η ταινία κυκλοφόρησε το 1955 και το τραγούδι απέκτησε φήμη και δημοτικότητα ανεξάρτητα από αυτήν έκτοτε. Το V Put' εκτελείται την Ημέρα της Νίκης καθώς και σε άλλες στρατιωτικές γιορτές στη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες  

Μίλτος

Εὐχαριστοῦμε ἀγαπητέ Μίλτο. 

Ἡ Πελασγική

ΗΠΑ καί Ἀγγλία - ἡ ἦττα τους πρέπει νά εἶναι ὁλοκληρωτική

Θα καταρρεύσουν οι επιτιθέμενες ηγεμονικές ΗΠΑ και το μέτωπό τους στο ΝΑΤΟ ή θα ωθήσουν τον κόσμο σ' έναν τελικό παγκόσμιο πόλεμο ; 

 Αυτή η εβδομάδα σηματοδοτεί ένα μοιραίο δρόμο για τον κόσμο. Σε μια σοβαρή ανακοίνωση, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είπε ότι ο τριετής πόλεμος αντιπροσώπων στην Ουκρανία έχει πλέον πάρει παγκόσμια διάσταση.

Η ευθύνη για αυτήν την απύθμενη στιγμή βαρύνει πλήρως τους ελιτιστές ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών και τους Βρετανούς συνεργούς τους. Υποκινούν την παγκόσμια καταστροφή σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσουν την ηγεμονική τους αυτοκρατορία.

Η ανακοίνωση του Πούτιν στις 21 Νοεμβρίου ήρθε μόνο λίγες ώρες αφότου η Ρωσία εξαπέλυσε τα αντίποινα κατά της αγγλοαμερικανικής επιθετικότητας. Ο νέος υπερηχητικός βαλλιστικός πύραυλος της Ρωσίας κατέστρεψε ένα κέντρο πυρομαχικών στο Dnepropetrovsk στην κεντρική Ουκρανία. Ο συμβατικά οπλισμένος πύραυλος - που ονομάζεται Oreshnik - αναπτύχθηκε σε μάχη για πρώτη φορά. Παρέδωσε πολλές κεφαλές με ταχύτητα Mach-10. Δεν υπάρχει αεράμυνα ενάντια σε ένα τόσο μοναδικό όπλο.

Η επίθεση του Oreshnik ήταν απάντηση στην εκτόξευση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία στις 19 και 21 Νοεμβρίου κατά της προ σύγκρουσης εδάφους της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας συμμετείχαν άμεσα, επειδή, όπως έχει σημειώσει η Μόσχα, το ουκρανικό καθεστώς δεν έχει το προσωπικό ή την επιμελητεία για να χειριστεί αυτά τα προηγμένα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ.

Το συμπέρασμα είναι σκοτεινό. Ο κόσμος βρίσκεται στο κατώφλι του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου που αναπόφευκτα θα μετατραπεί σε πυρηνική πυρκαγιά και θα επισπεύσει το τέλος της ζωής στη Γη. Το κακό που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι συγκλονιστικό.

Η Δύση είπε κατάφωρα ψέματα στον κόσμο

Με γελοία, ή ίσως ακριβέστερα, διαβολικά, δυτικοί πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης καταδικάζουν τη Ρωσία για την κλιμάκωση. Οι κατηγορίες τους έρχονται σε κατάφωρη αντίφαση με τα γεγονότα. Στο δυτικό κοινό λένε ψέματα για τη σειρά και τα αίτια του πολέμου.

Σε μια κίνηση πέρα ​​από απερίσκεπτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία επιτέθηκαν στη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς από το έδαφος της Ουκρανίας. Τα όπλα ATACMS και Storm Shadow είχαν στόχο τις Περιφέρειες Bryansk και Kursk στη Δυτική Ρωσία. Οι αμερικανικοί πύραυλοι καταρρίφθηκαν από τη ρωσική αεράμυνα, ενώ το βρετανικό βλήμα κρουαζιέρας Storm Shadow προκάλεσε θανάτους στο Κουρσκ.

Αυτό το μπαράζ σηματοδότησε μια ανοιχτή πράξη πολέμου εναντίον της Ρωσίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία. Ως εκ τούτου, ο Ρώσος ηγέτης σχολίασε ότι ο πόλεμος αντιπροσώπων στην Ουκρανία έχει πλέον λάβει παγκόσμια διάσταση.

Η αμερικανική και η βρετανική ηγεσία προχώρησαν σε αυτήν την επιθετικότητα ακόμη και αφού η Ρωσία είχε προειδοποιήσει ρητά πριν από αρκετές εβδομάδες ότι η ανάπτυξη τέτοιων όπλων εναντίον ρωσικού εδάφους θα θεωρηθεί από τη Μόσχα ως πράξη πολέμου. Ακολούθησε επίσης λίγες ώρες αφότου η Ρωσία αναθεώρησε το δόγμα της για την πυρηνική άμυνα στις 19 Νοεμβρίου, ορίζοντας ότι η χρήση συμβατικών όπλων μεγάλου βεληνεκούς από το έδαφος ενός μη πυρηνικού κράτους (Ουκρανίας) που προμηθεύεται από πυρηνικά κράτη (ΗΠΑ και Βρετανία) θα συνιστούσε μια κοινή επίθεση, δίνοντας έτσι στη Ρωσία το δικαίωμα να απαντήσει με πυρηνική δύναμη.

Έτσι, η κατάσταση έχει εισέλθει στη σφαίρα του πυρηνικού παγκόσμιου πολέμου.

Δεδομένης της επιθετικότητας που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία με τους πυραύλους ATACMS και Storm Shadow, η Ρωσία έχει το νόμιμο δικαίωμα να χτυπήσει αυτά τα εδάφη και οποιοδήποτε άλλο έδαφος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία επέλεξε να μην το κάνει –προς το παρόν– περιορίζοντας τον στόχο του Oreshnik στο έδαφος της Ουκρανίας.

Το τι θα συμβεί στη συνέχεια τις επόμενες ημέρες εξαρτάται από τις ΗΠΑ και τους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ. Μέχρι στιγμής, ο Λευκός Οίκος και το Πεντάγωνο προσπάθησαν να κατηγορήσουν (παράλογα) τη Μόσχα για την κλιμάκωση και λένε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να αναπτύσσουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς από την Ουκρανία εναντίον ρωσικού εδάφους. Αυτό μένει να δούμε αν επικρατήσει η παραφροσύνη.

Η Ρωσία έχει δείξει απίστευτη αυτοσυγκράτηση

Μακριά από την κλιμάκωση της συμπεριφοράς, η Ρωσία έχει δείξει απίστευτη αυτοσυγκράτηση, δεδομένων των ανελέητων προκλήσεων από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εδώ και πολλούς μήνες και, μάλιστα, χρόνια.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους οπλίζουν συνεχώς το διεφθαρμένο, νεοναζιστικό καθεστώς αντιπροσώπων της Ουκρανίας – του οποίου ο υποκριτής πρόεδρος και πρώην κωμικός Βλαντιμίρ Ζελένσκι χειροκροτήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυτή την εβδομάδα – παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις από τη Μόσχα ότι η δυναμική οδηγεί σε παγκόσμιο πόλεμο.

Η παραφροσύνη επιδεινώνεται από τις ακόρεστες απαιτήσεις του Ζελένσκι για περισσότερα όπλα και φυλλάδια δυτικών φορολογουμένων αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, μαζί με τις υβριστικές δυτικές αντιλήψεις ότι «η Ρωσία μπλοφάρει».

Πόσο παραληρηματικό! Οι δυτικοί ηγέτες παίζουν Ρωσική Ρουλέτα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ είναι πλέον νόμιμοι στόχοι για ρωσικά χτυπήματα. Η Ρωσία έδειξε αυτή την εβδομάδα ότι έχει την ικανότητα να παραβιάσει οποιαδήποτε δυτική άμυνα και προειδοποιεί ότι οποιαδήποτε περαιτέρω επιθετικότητα στο έδαφός της θα απαντηθεί.

Ο Πρόεδρος Πούτιν κάλεσε τις δυτικές άρχουσες ελίτ να σκεφτούν προσεκτικά τις επιλογές που πρόκειται να κάνουν. Μπορούν να αποσυρθούν από την άβυσσο και να διαπραγματευτούν ένα διπλωματικό τέλος στον πόλεμο των αντιπροσώπων. Ή μπορούν να επιλέξουν να συνεχίσουν την κλιμάκωση έως την αναπόφευκτη καταστροφή.

Δυτική άρχουσα τάξη σε παραλογία 

Ωστόσο, έντονη ανησυχία υπάρχει στο ότι η δυτική άρχουσα τάξη φαίνεται να είναι πέρα ​​από τη λογική και τον ορθό λόγο. Ο ηγεμόνας των ΗΠΑ αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση από την τελική του κατάρρευση ως παγκόσμια δύναμη και την απώλεια της αυτοκρατορικής υπεροχής. Η έναρξη ενός πολέμου με τη Ρωσία – ακόμη και σε σημείο καταστροφής – φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να ανταποκριθεί το δυτικό ιμπεριαλιστικό σύστημα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν βρίσκεται λίγες εβδομάδες από μία ντροπιαστική αποχώρηση. Ο νέος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει δεσμευτεί να τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία μέσω άμεσων διαπραγματεύσεων. Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ βρίσκεται σε δίλημμα.

Ο αμερικανικός λαός ψήφισε υπέρ του Τραμπ στις 5 Νοεμβρίου σε μεγάλο βαθμό λόγω της αποκήρυξης της κυβέρνησης Μπάιντεν, του Δημοκρατικού Κόμματος και της δουλοπρεπούς προσήλωσής του στο ενδημικό πολεμοκάπηλο βαθύ κράτος.

Πριν από την ορκωμοσία του Τραμπ στις 20 Ιανουαρίου, η αμερικανική άρχουσα τάξη πιέζει απεγνωσμένα τον πόλεμο με αντιπροσώπους στην Ουκρανία για να αποτρέψει μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων.

Η έγκριση του Μπάιντεν για τη χρήση του ATACMS – που ακολουθήθηκε από τον Βρετανό λακέ πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ – ήταν μια θρασύτατη στροφή. Μόλις πριν από ένα μήνα αρνήθηκαν μια τέτοια κίνηση. Η εκλογή του Τραμπ και η προοπτική της διπλωματίας με τη Ρωσία έχουν προκαλέσει το δυτικό κατεστημένο να επιταχύνει τον πόλεμο με αντιπροσώπους.

Αυτή την εβδομάδα σημειώθηκε η 1.000η ημέρα σύγκρουσης στην Ουκρανία από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση για να σταματήσει την επίθεση του ΝΑΤΟ στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Η σύγκρουση έφτασε στο πιο επικίνδυνο σημείο της.

Η Ρωσία και πάλι αυτή την εβδομάδα επανέλαβε ότι είναι ανοιχτή σε μια διπλωματική διευθέτηση, όπως ήταν στα τέλη του 2021 όταν παρουσίασε εκτεταμένες προτάσεις ασφαλείας για την αποτροπή εχθροπραξιών. Οι δυτικές ελίτ απέρριψαν αυτή την ευκαιρία, επιλέγοντας αντ' αυτού τον δρόμο του πολέμου. Σαμποτάρουν επίσης τις Συμφωνίες του Μινσκ το 2014 και το 2015 και την ειρηνευτική συμφωνία της Κωνσταντινούπολης τον Μάρτιο του 2022. Με εκατομμύρια θύματα εξακολουθούν να θέλουν περισσότερο πόλεμο, σφαγή και παγκόσμιο πόλεμο, όλα αυτά υποκριτικά λέγοντας πως το κάνουν προς  «υπεράσπιση της δημοκρατίας και της τάξης που βασίζεται σε κανόνες .»

Ο αμερικανικός λαός θέλει να τερματίσει τη σύγκρουση. Η επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται να είναι πρόθυμη να τιμήσει τη λαϊκή απαίτηση.

Αλλά η λογική, η ηθική και η δημοκρατία δεν είναι ιδιότητες που μοιράζονται η ιμπεριαλιστική άρχουσα τάξη στις ΗΠΑ και οι συνεργοί της στο ΝΑΤΟ.

Ένα αμερικανικό πραξικόπημα του βαθέως κράτους, τότε και τώρα

φωτό

Είναι αξιοσημείωτες μερικές παρατηρήσεις. Η 22η Νοεμβρίου σηματοδοτεί την ημερομηνία πριν από 61 χρόνια όταν ένας Αμερικανός πρόεδρος, ο JFK, δολοφονήθηκε από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ. Ένα πραξικόπημα εκτελέστηκε σε μεγάλο βαθμό για τον στόχο της διατήρησης του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση λόγω των κατοχυρωμένων οικονομικών συμφερόντων του αμερικανικού μιλιταρισμού και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος.

Όλα αυτά τα χρόνια αργότερα, το βαθύ κράτος των ΗΠΑ επιχειρεί ένα ακόμη πραξικόπημα ενάντια στις δημοκρατικές επιθυμίες του αμερικανικού λαού για ειρηνικό τέλος του πολέμου με αντιπροσώπους στην Ουκρανία. Η κυβερνώσα ελίτ των ΗΠΑ θέλει ο πόλεμος εναντίον της Ρωσίας να συνεχιστεί για να διατηρήσει τα προσοδοφόρα κέρδη της και για υπαρξιακούς λόγους αυτοκρατορίας. Ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας εγκεφαλικά νεκρός πρόεδρος που υπογράφει εντολές που προωθούνται μπροστά του από στελέχη του βαθἐως κράτους όπως ο Τόνι Μπλίνκεν και ο Τζέικ Σάλιβαν λίγο πριν περιπλανηθεί σε έναν οίκο ευγηρίας - ή στη ζούγκλα του Αμαζονίου à la την ξεκαρδιστική φωτογράφιση στη σύνοδο κορυφής της G20 στη Βραζιλία αυτή την εβδομάδα.

Αυτή η μακροσκελής προοπτική τοποθετεί επίσης τον πόλεμο αντιπροσώπων της Ουκρανίας σε ένα σωστό, ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022. Δεν ξεκίνησε καν με το υποστηριζόμενο από τη CIA πραξικόπημα στο Κίεβο εναντίον ενός εκλεγμένου προέδρου τον Φεβρουάριο του 2014. Δεν ξεκίνησε καν με την Πορτοκαλί Επανάσταση που χρηματοδοτήθηκε από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία το 2004. Αυτή η σύγκρουση χρονολογείται τουλάχιστον από τη σοβιετική νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας το 1945, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους απάντησαν αμέσως δημιουργώντας τον Ψυχρό Πόλεμο με το νεοσυσταθέν ιμπεριαλιστικό όργανο γνωστό ως ΝΑΤΟ, εν μέρει με την ανάπτυξη Ουκρανών φασιστών συνεργατών για κρυφή επίθεση στη Ρωσία. 

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η CIA και τα υπολείμματα των Ναζί, όπως ο αρχιστράτηγος Reinhard Gehlen, ενώθηκαν στο σκοπό μαζί με τη βρετανική MI6 για να νικήσουν τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία είναι το αποκορύφωμα μιας συστηματικής σύγκρουσης, ουσιαστικά για την προβολή και τη διατήρηση της δυτικής αυτοκρατορικής εξουσίας.

Η εμφάνιση της Ρωσίας, της Κίνας, των BRICS και του Παγκόσμιου Νότου ενίσχυσε το δυτικό αυτοκρατορικό άγχος και την σκληρή εχθρότητα για τη διατήρηση της παγκόσμιας ισχύος και προνομίων. Το τελευταίο ηγεμονικό δυτικό σύστημα είναι η επιτομή του φασισμού και της νεοαποικιοκρατίας.

Ιστορική Νέμεση

Υπάρχει μια βαθιά ιστορική νέμεση σε αυτή τη συγκυρία. Ο αμερικανός αυτοκρατορικός επιτιθέμενος και το ΝΑΤΟϊκό του μέτωπο θα πέσει σε ήττα ή θα ωθήσει τον κόσμο σε έναν τελικό παγκόσμιο πόλεμο;

Η Ρωσία δεν μπλοφάρει. Δεν θα υποχωρήσει λόγω των ιστορικών θυσιών που έχει ήδη κάνει για να νικήσει τη φασιστική τυραννία – 27 με 30 εκατομμύρια νεκροί μόνο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πόνος και τα βάσανα του ρωσικού έθνους από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα το καθιστούν προκλητικό και αποφασιστικό με τρόπο που τα δυτικά καθεστώτα δεν μπορούσαν ποτέ να κατανοήσουν ή να μιμηθούν.

Θα επικρατήσει η λογική; Οι λαοί της Αμερικής και της Ευρώπης έχουν βαριά υποχρέωση να κάνουν τους κυβερνήτες της εγκληματικής ελίτ τους,νά λογοδοτήσουν. 

Ἀπό : strategic-culture.su

Ἡ Πελασγική

Ῥωσσικός πύραυλος «Орешнике», μία ὀνομασία ...μέ ὑπονοούμενο

« ... η φουντουκιά είναι ένα περίεργο φυτό. Σύμφωνα με τη μυθολογία, χρησιμοποιήθηκε για να διώξει τις δυνάμεις του σκότους. Μια ονομασία μέ  ὑπονοούμενο», έγραψε ο συγγραφέας Sergei Lukyanenko 

Ἀπό τό Русский Дозор

Λοιπόν, μπορούμε να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλους για το γεγονός ότι είδαμε τώρα κάτι που οι προηγούμενες γενιές δεν τολμούσαν καν να σκεφτούν. Είδαμε τη χρήση αυτού που προηγουμένως θεωρούνταν ταμπού και  όπλου  της τελευταίας ημέρας της ανθρωπότητας - του διηπειρωτικού βαλλιστικού  πυραύλου .

Και αφήστε τους τελειομανείς να φλυαρούν ότι «αυτό είναι ένα IRBM»( Βαλλιστικός πύραυλος μέσου βεληνεκούς) , αυτό είναι διαφορετικό. Τοποθετήστε έναν τέτοιο πύραυλο στην Καμτσάτκα και χωρίς μαγικό ραβδί θα μετατραπεί σε διηπειρωτικό με όλες τις επακόλουθες συνέπειες σε μια άλλη ήπειρο - τη Βόρεια Αμερική.

Τώρα όλος ο κόσμος προσπαθεί πυρετωδώς να καταλάβει τι έχουν εκτοξεύσει εκεί οι Ρώσοι. Η βλακεία θα ξεπεράσει την κλίμακα, έχουν ήδη αρχίσει τέτοιες υποθέσεις που σου σηκώνονται οι τρίχες !  Επομένως, δεν θα σταματήσουμε τους επαγγελματίες να διαστρέφουν, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής των νόμων της φυσικής αυτού του Σύμπαντος, αλλά ας μιλήσουμε για ελαφρώς διαφορετικά θέματα.

« Oreshnik - 3 χλμ / δευτερόλεπτο, ἀνατροπή τῆς πλοκῆς » ΕΚΠΛΗΞΙΣ- ὅλα ἀλλάζουν πλέον!  φωτό, ὁ τακτικός πύραυλος Iskander πού ἐκτοξεύτηκε πρός τίς οὐκρανικές θέσεις . Το Υπουργείο Ἀμυνας τηε Ρωσσίας ανέφερε πως το ρωσικό Iskander OTRK κατέστρεψε ένα MiG-29 και 15 μαχητικά των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων στο αεροδρόμιο Dnepr. 

Ερώτηση ένα. Είναι πραγματικά τόσο σημαντικό αυτό που πήγε εκεί;

Δεν πειράζει καθόλου, αλλά υπάρχουν μερικές αποχρώσεις. Αν ήταν IRBM, τότε φύγαμε από τη Συνθήκη ( Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς)  πριν από ένα χρόνο.....

... στις Στρατηγικές Δυνάμεις Πυραύλων εξακολουθούμε να έχουμε αρκετούς ειδικούς της υψηλότερης κατηγορίας που είναι σε θέση να υπολογίσουν εκ νέου την πορεία πτήσης ενός πυραύλου πρακτικά "για τον εαυτό τους" - σε εμβέλεια από 5 έως 10 χιλιάδες χιλιόμετρα, αυτά τα 800 χλμ. από το Kapustin Yar  στο Dnepropetrovsk. Πρέπει πραγματικά να είστε σε θέση να το κάνετε αυτό, και ορισμένα μέρη που εξετάζουν αυτήν την υπόθεση είναι πεπεισμένα ότι αυτό ακριβώς συνέβη.

Αυτό είναι καλό ή κακό; Είναι δύσκολο να πούμε, αλλά δεν είναι μάταιο ότι ο κ. Scholz (ο οποίος, σύμφωνα με τα στοιχεία μας, έχει μικρό ενδιαφέρον με τη μορφή μετοχών στην ανησυχία της Rheinmetall) ουρλιάζει: αν πετάξει στα εργοστάσια της Rheinmetall, θα είναι πολύ κακό. Δεν είναι απαραίτητο να στείλετε ένα τέτοιο δώρο στο Ντίσελντορφ, αν και θα είναι πολύ πιο εύκολο να στοχεύσετε στο Ντίσελντορφ παρά στο Dnepropetrovsk. Μπορείς, για παράδειγμα, να πας στην πόλη Unterlus, στη Βόρεια Σαξονία και καταστρέψεις το εργοστάσιο πυρομαχικών... 

«Όλοι ενδιαφέρθηκαν πολύ για τον «Орешнике»  (Oreshnik) λόγω της ενδιαφέρουσας σοβιετικής παράδοσης να δίνουν στους εκτοξευτές πυραύλων ονόματα φυτών αντί για κάτι απειλητικό. Υπάρχει ακόμη και ένας χιουμοριστικός τόνος σε αυτό, αν και συζητάμε ένα απολύτως θλιβερό θέμα. Επιπλέον, η φουντουκιά είναι ένα περίεργο φυτό. Σύμφωνα με τη μυθολογία, χρησιμοποιήθηκε για να διώξει τις δυνάμεις του σκότους. Μια ονομασία  μέ  ὑπονοούμενο », έγραψε ο συγγραφέας Sergei Lukyanenko 

...Αλλά αυτοί που πρέπει να πληρώσουν θα πληρώσουν. Εδώ είναι τα F-16, τα οποία απεικονίζουν κάτι στον ουρανό της Ουκρανίας: ποιος ειναι αυτός που πρέπει να χτυπηθεί, στα εργοστάσια της Lockheed Martin στις ΗΠΑ, όπου κατασκευάστηκαν αυτά τα αεροσκάφη ή στις κατοικίες ατόμων στη Δανία, που τη ευγενική χορηγία παρέδωσαν τα παροπλισμένα αεροπλάνα για την Ουκρανία;

Θεωρητικά, μετά την επόμενη χιλιοστή προειδοποίηση, η υπομονή μπορεί να εξαντληθεί. Και ο πύραυλος δεν θα πετάει πλέον σε ουκρανικό έδαφος, το οποίο στη συνέχεια θα πρέπει να αποκαταστήσουμε (καταλαβαίνετε, ΑΥΤΟ το μέρος...) επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό, αλλά εκεί όπου λαμβάνονται αντιρωσικές αποφάσεις.

Φυσικά, αυτό είναι αγριότητα. Ειδικά από την πλευρά αυτών που θα φτάσουν. Αυτό είναι βαρβαρότητα. Ειδικά από τη σκοπιά αυτών που κλέβουν ξεδιάντροπα ρωσικά χρήματα, αρπάζουν κρατικές περιουσίες κ.ο.κ. Αλλά ζούμε σε έναν κόσμο όπου γίνεται υφίσταται αγριότητα και βαρβαρότητα και κάθονται με ακριβά κοστούμια στις Βρυξέλλες, τη Χάγη, το Λονδίνο και άλλα ενδιαφέροντα μέρη.

Είναι καιρός η Ευρώπη να αρχίσει να σκέφτεται. Ναι, η Bundeswehr προετοιμάζεται ήδη για πόλεμο εκεί, όπως και η γαλλική εκδοχή του στρατού. Έτσι τους έδειξαν έναν πόλεμο στον οποίο θα μπορούσαν να καταλήξουν. Ένα ICBM δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με εκατοντάδες και χιλιάδες πυραύλους κρουζ και υπερηχητικούς πυραύλους, που θα ρίξουν γρήγορα μια τόσο πολιτισμένη και εξευγενισμένη (με την πρώτη ματιά) Ευρώπη πίσω στην εποχή της βαρβαρότητας. Ευτυχώς, οι Ευρωπαίοι είχαν ήδη φέρει πολλούς βαρβάρους.

Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε. Στη σκιά των λεύκων και των φουντουκιών, ενώ αυτή η σκιά δεν σκεπάζει ακόμα τον ήλιο. Ναι, δεν είναι πολύ ωραίο να δηλώνουμε έτσι ότι μπορούμε «... να μετατρέψουμε σε ερείπια όλο τον κόσμο», αλλά ζούμε σε τέτοιες εποχές, σ᾿αυτή την πραγματικότητα. Και όπως γνωρίζουμε, Extremis malis extrema remedia, ( ακραίες θεραπείες για ακραία κακά )   οι απελπισμένοι καιροί απαιτούν απελπισμένα μέτρα. Έτσι είπε ο άνθρωπος που έσωσε τη Ρώμη από τον Αννίβα, ο Quintus Fabius Maximus, που καταλάβαινε και τον πόλεμο και την πολιτική. 

( ὁλόκληρο τό θεμα ΕΔΩ )

ἐδῶ

Ἡ Πελασγική

Τώρα τό πρᾶγμα σοβαρεύει

φωτό

Τοῦ Leo Hohmann

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έδωσε μια ομιλία 7 λεπτών σήμερα και εξήγησε ότι χρησιμοποίησαν ένα νέο σύστημα, έναν πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς με υπερηχητικό ωφέλιμο φορτίο στο χτύπημα του στην Ουκρανία. Ήταν ουσιαστικά μια δοκιμή που λειτούργησε τέλεια.

Ως μέρος αυτού που ο Πούτιν αποκάλεσε «δοκιμή μάχης», ο υπερηχητικός πύραυλος, που ονομάστηκε , έπληξε επιτυχώς μια στρατιωτική-βιομηχανική εγκατάσταση στην ουκρανική πόλη Ντνίπρο, πρόσθεσε ο Ρώσος πρόεδρος.

Το χτύπημα ήταν απάντηση στις ουκρανικές επιθέσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε διεθνώς αναγνωρισμένο ρωσικό έδαφος, δήλωσε ο πρόεδρος. Οι δυνάμεις του Κιέβου εξαπέλυσαν τα πλήγματα την Τρίτη και την Πέμπτη, χρησιμοποιώντας αμερικανικά συστήματα ATACMS και HIMARS καθώς και πυραύλους Storm Shadow βρετανικής κατασκευής, είπε.

Οι επιθέσεις Storm Shadow επέφεραν σε τουλάχιστον έναν Ρώσο τον θάνατο και πολλούς τραυματισμούς, είπε ο Πούτιν. Είπε ότι γίνεται παγκόσμιος πόλεμος.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την 7λεπτη ομιλία του Πούτιν εδώ .

( Εκπρόσωποι επισκέπτονται το κατάστρωμα της αμερικανικής βάσης άμυνας βαλλιστικών πυραύλων που θα ενσωματωθεί στο σύστημα πυραυλικής άμυνας "Aegis Ashore", την ημέρα του εγκαινίων του στο Redzikowo, Πολωνία, 13 Νοεμβρίου 2024, ΕΔΩ )

Εχθές Πέμπτη, Ρώσοι αξιωματούχοι  απείλησαν επίσης να επιτεθούν  σε μια νέα αμερικανική βάση βαλλιστικών πυραύλων στην Πολωνία με αυτό που μια εκπρόσωπος του Κρεμλίνου αποκάλεσε «προηγμένα όπλα». Η βάση  άνοιξε μόλις  στις 13 Νοεμβρίου.

«Δεδομένης της φύσης και του επιπέδου των απειλών από τέτοιες δυτικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, η βάση πυραυλικής άμυνας στην Πολωνία έχει προστεθεί εδώ και καιρό στον κατάλογο των στόχων προτεραιότητας για πιθανή καταστροφή, η οποία, εάν είναι απαραίτητο, μπορεί να εκτελεστεί με ένα ευρύ φάσμα προηγμένων όπλων », δήλωσε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα,  σύμφωνα με το Reuters  την Πέμπτη.

Η Μόσχα διατηρεί το δικαίωμα να χτυπήσει τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις χωρών που επιτρέπουν τη χρήση των όπλων τους εναντίον του ρωσικού εδάφους, δήλωσε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο αρχηγός του κράτους έδωσε δημόσια ομιλία την Πέμπτη, υποσχόμενος μια αποφασιστική απάντηση σε οποιαδήποτε επιθετικότητα.

«Θα καθορίσουμε τους στόχους κατά τη διάρκεια περαιτέρω δοκιμών των νεότερων πυραυλικών συστημάτων μας με βάση τις απειλές για την ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας», δήλωσε ο Πούτιν.

Ο πρόεδρος συνέχισε: «Πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα μας ενάντια στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις εκείνων των χωρών που επιτρέπουν τη χρήση των όπλων τους ενάντια στις εγκαταστάσεις μας».

Σύμφωνα με τον Πούτιν, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταστρέψει το διεθνές σύστημα ασφάλειας, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας σύγκρουσης.

Μέχρι στιγμής ο Λευκός Οίκος έχει σιωπήσει για αυτές τις εξελίξεις και τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τις έχουν αναφέρει επιφανειακά.

Ο λόγος για τη σιωπηλή απάντηση από την Ουάσιγκτον μου φαίνεται ότι είναι μια εντατική προσπάθεια να κρατήσουν τους Αμερικανούς ανενημέρωτους για αυτόν τον πόλεμο που βρίσκεται τώρα σε μια κλίμακα όξυνσης που πλησιάζει στο απροχώρητο, αν δεν έχει ήδη φτάσει σε αυτό το σημείο . Όταν φτάσει σε αυτό το σημείο, ο πυρηνικός πόλεμος είναι αναπόφευκτος και κανείς δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει, ούτε καν ο Ντόναλντ Τραμπ.

Όταν ο Πούτιν τελικά απαντήσει στις πολύ έντονες προκλήσεις της Ουάσιγκτον, αφού οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν περάσει κάθε ξεκάθαρη κόκκινη γραμμή που έθεσε ο Πούτιν, τα δυτικά ΜΜΕ θα τον χαρακτηρίσουν ως τον επιτιθέμενο που πρέπει να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά.

Επειδή οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν τι συμβαίνει μέχρι την αναπόφευκτη απάντηση του Πούτιν, θα πιστέψουν τα ψέματα ότι ο Πούτιν είναι ένας άλλος Χίτλερ που πρέπει να σταματήσει πάση θυσία.

Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι γνωστές σε όλη τη σύγχρονη ιστορία για την ύφανση αυτού του είδους παραπλανητικών αφηγήσεων που προκαλούν πόλεμο. Προκαλούν τους εχθρούς τους σε επίθεση ενώ χειραγωγούν τα μηνύματα των μέσων ενημέρωσης που επιτρέπεται να περάσουν στους καθημερινούς Αμερικανούς και Βρετανούς.

Λειτούργησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν αυτή τη στρατηγική και τελειοποιήθηκε ακόμη περισσότερο με τα χρόνια. Τα χρόνια της βρετανικής συνεννόησης με στόχο να προκαλέσουν σκόπιμα τη Γερμανία να ξεκινήσει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν καταγραφεί στο εξαιρετικό βιβλίο, Hidden History: The Secret Origins of the First World War , των Gerry Docherty και Jim Macgregor.

Το Hidden History εκθέτει μοναδικά τους υπεύθυνους για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποκαλύπτει πώς παραποιήθηκαν σκόπιμα οι ρίζες για την προέλευση του πολέμου για να κρύψουν την ενοχή της μυστικής συμμορίας πολύ πλούσιων και ισχυρών ανδρών στο Λονδίνο που ευθύνονται για το πιο αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε κατά της ανθρωπότητας...  φωτό

Συχνά, η προκληθείσα απάντηση από τους εχθρούς της Αμερικής δεν είναι καν αληθινή. Όπως το περιστατικό στον Κόλπο του Tonkin που πυροδότησε την εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ τον Αύγουστο του 1964. Η υποτιθέμενη επίθεση από τους Βορειοβιετναμέζους δεν συνέβη ποτέ.

Το Ναυτικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ γράφει αυτό για το περιστατικό στον Κόλπο του Tonkin.

«Τα ερωτήματα σχετικά με τα περιστατικά στον Κόλπο του Tonkin παραμένουν για περισσότερα από 40 χρόνια. Όμως, κάποτε διαβαθμισμένα έγγραφα και κασέτες που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με προηγουμένως αποκαλυφθέντα γεγονότα, καθιστούν σαφές ότι υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι διαστρέβλωσαν τα γεγονότα και εξαπάτησαν το αμερικανικό κοινό σχετικά με γεγονότα που οδήγησαν στην πλήρη εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ».

Συνέβη ξανά το 2003, όταν ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ στάθηκε ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών και είπε μια εντελώς κατασκευασμένη ιστορία για το Ιράκ που είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Άλλο ένα ψέμα που πίστεψαν οι Αμερικανοί, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών της Αμερικής.

Η αλήθεια για αυτές τις ψευδείς αφηγήσεις βγαίνει τελικά, αλλά μόνο χρόνια αργότερα όταν κανείς δεν νοιάζεται ή δεν δίνει σημασία.

Τώρα, λοιπόν, βρισκόμαστε σε ένα πολύ επικίνδυνο σημείο, για άλλη μια φορά, στην ιστορία μας, όταν διεφθαρμένοι ηγέτες προσπαθούν να μας εξαπατήσουν ώστε να υποστηρίξουμε έναν άλλο πόλεμο. Μόνο που αυτή τη φορά έχουν το απόλυτο θράσος να στοχεύουν τις προκλήσεις τους εναντίον ενός αντίπαλου μέλους της πυρηνικής λέσχης, του πιο βαριά οπλισμένου πυρηνικού έθνους στη Γη, της Ρωσίας. Μόνο ένας παράφρων δαιμονισμένος θα ωθούσε μια τέτοια απερίσκεπτη πολιτική.

Μια κυβερνοεπίθεση ή κάτι μεγάλο είναι πιθανό στον κοντινό ορίζοντα, ένα συμβάν του Μαύρου Κύκνου για το οποία θα κατηγορηθεί η Ρωσία ή η Κίνα ή και οι δύο, και που θα ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο πλήρους κλίμακας.

Ναι, μας κυβερνούν άνθρωποι που είναι τόσο κακοί.

Ἀπό : leohohmann.substack.com

Ἡ Πελασγική

Ἐν ἀρχῇ ἦταν ἡ Pax Americana

Τί θά σημαίνει Make America Great Again; Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἀμερικανικῆς ἡγεμονίας στόν κόσμο, ἤ ἡ ἀνοικοδόμηση τῆς Ἀμερικῆς; 

Γράφει ὁ Lorenzo Maria Pacini

Συχνά αναφέρουμε για τη συλλογική Δύση ,την Ηγεμονία, Seapower ( θαλάσσια δύναμιν ) και Civilization of the Sea ( Πολιτισμό τῆς Θαλάσσης ) όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε καλά ποια είναι η προέλευση αυτής της γεωπολιτικά καθοριστικής δύναμης για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Αυτός που κερδίζει τον πόλεμο, υπαγορεύει τους κανόνες

Ας ξεκαθαρίσουμε αμέσως μια εμπειρικά αδιαμφισβήτητη πραγματική αλήθεια: Αυτός που κερδίζει τον πόλεμο, υπαγορεύει τους κανόνες της μεταπολεμικής τάξης. Ο νικητής, γράφει την ιστορία. Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι ηττημένοι δεν είχαν ποτέ μεγάλη εξουσία λήψης αποφάσεων (που δεν σημαίνει ότι δεν μπορούσαν να οργανωθούν καλά για να αντεπιτεθούν και να επιστρέψουν στην εξουσία – αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε με τη νίκη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ως πρώτης, αήττητης και κυρίαρχης δύναμης. Από εκεί ακολούθησε μια επέκταση της επιρροής των ΗΠΑ toto orbe terrarum ( σ᾿ὁλόκληρο τόν κόσμο) από κάθε άποψη (πολιτιστική, οικονομική, στρατιωτική, πολιτική).

Ο εικοστός αιώνας ήταν ο «αμερικανικός αιώνας». Σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος πήρε τη μορφή που ήθελαν να του δώσουν οι ΗΠΑ. Το δεύτερο μισό του αιώνα σημαδεύτηκε από τη σύγκρουση χαμηλής έντασης του Ψυχρού Πολέμου, η οποία έληξε -αν όντως έληξε- με την κατάρρευση του σοβιετικού πολιτικού συστήματος στην ΕΣΣΔ και την έναρξη της μονοπολικής φάσης της αμερικανικής παγκόσμιας κυριαρχίας. Αυτή η περίοδος προκάλεσε μεγάλη αισιοδοξία στη Δύση για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, σηματοδοτώντας το τέλος του στρατιωτικού και ιδεολογικού ανταγωνισμού του 20ού αιώνα. Δύο πιθανότητες ήταν στον ορίζοντα: ένα σύστημα βασισμένο στην ισορροπία δυνάμεων και στην εξισωτική κυριαρχία ή μια φιλελεύθερη ηγεμονία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ βασισμένη στις αξίες της δημοκρατίας. Η πρώτη προσέγγιση προκάλεσε διαρκή σύγκρουση, ενώ η δεύτερη υποσχόταν διαρκή ειρήνη και παγκόσμια σταθερότητα.

Η ηγεμονία των ΗΠΑ, ήδη κυρίαρχη στη διατλαντική περιοχή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρήθηκε πρότυπο ειρήνης και ευημερίας. Ωστόσο, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης αφαίρεσε τη δικαιολόγηση μιας παγκόσμιας τάξης βασισμένης στην ισορροπία δυνάμεων, ωθώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια αποστολή αναγνωρισμένης ηγεμονίας για να αποτρέψουν την άνοδο νέων αντιπάλων. Η αμερικανική υπεροχή, όπως δήλωσε η πρώην υπουργός Εξωτερικών Madeleine Albright, κρίθηκε «απαραίτητη για τη διασφάλιση της παγκόσμιας σταθερότητας».

Αυτή ήταν η Pax Americana: οι ΗΠΑ θα διασφάλιζαν μια περίοδο ευημερίας και παγκόσμιας ειρήνης – ήδη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – επεκτείνοντας τον έλεγχο σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια ειρήνη για την Αμερική ισοδυναμούσε με μια ειρήνη για τον κόσμο. ένας πόλεμος για την Αμερική θα σήμαινε πόλεμο για ολόκληρη την υδρόγειο. Ο διακηρυγμένος στόχος της οικοδόμησης ενός ειρηνικού κόσμου συχνά δικαιολογούσε ιμπεριαλιστικές προσεγγίσεις, αποκαλύπτοντας τις αντιφάσεις του ηγεμονικού σχεδίου.

Θέστε αυτό το παράδειγμα ως αξίωμα συλλογισμού στις διεθνείς σχέσεις και στον γεωπολιτικό προγραμματισμό, ιδού, όλα απέκτησαν νέο νόημα. Ο κόσμος είχε διαμορφωθεί και το «δωμάτιο ελέγχου» ήταν τώρα στην Ουάσιγκτον.

Η εποχή των ιδεολογιών

Ήταν η εποχή των ιδεολογιών. Στον «σύντομο αιώνα» όλα είχαν αλλάξει ραγδαία. Η μεγάλη παγκόσμια σκακιέρα κλονιζόταν και ανακατασκευαζόταν συνεχώς. Η σύγκρουση μεταξύ του δυτικού μπλοκ και του ανατολικού – ή σοβιετικού – μπλοκ χαρακτήρισε όλες τις έννοιες της πολιτικής κάθε χώρας με εξαιρετικά ισχυρό τρόπο.

Στη δεκαετία του 1990, δύο οράματα κυριάρχησαν στη συζήτηση για την παγκόσμια τάξη: αυτό του Francis Fukuyama και αυτό του Samuel Huntington. Ο Fukuyama στο γνωστό βιβλίο του The End of History , οραματίστηκε ένα μέλλον στο οποίο η φιλελεύθερη δημοκρατία και ο καπιταλισμός θα θριάμβευαν καθολικά, οδηγώντας σε αέναη ειρήνη υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών: υποστήριξε ότι η οικονομική αλληλεξάρτηση, οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και οι κοινοί θεσμοί θα ενώσουν την κόσμο γύρω από κοινές αξίες, που ήταν φυσικά αμερικανικές αξίες. Οποιοδήποτε άλλο μοντέλο πολιτισμού θα ήταν εκτός θέματος, επειδή η Ιστορία είχε τελειώσει, δεν θα έμενε τίποτα για να γραφεί σχετικώς. Αντίθετα, ο Huntington έγραψε το The Clash of Civilizations, στο οποίο προέβλεψε ότι ο κόσμος θα κατακερματιζόταν σε ξεχωριστά πολιτιστικά μπλοκ που θα βασίζονται σε αστικές, θρησκευτικές και οικονομικές ταυτότητες. Ο ατομικισμός και τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν ιδιότυπα της Δύσης και όχι καθολικά. Η θεωρία του προϋπέθετε ένα μέλλον που χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις μεταξύ πολιτισμών, που τροφοδοτούνται από την παρακμή της δυτικής ηγεμονίας και την εμφάνιση εναλλακτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στις κομφουκιανές και ισλαμικές κοινωνίες.

Η επιρροή των ιδεών του Fukuyama διαμόρφωσε τη δυτική πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, δικαιολογώντας την επέκταση και την εξαιρετικότητα της Pax Americana . Η εξαίρεση που υπήρξε μια από τις πιο πραγματιστικές «αξίες» των ΗΠΑ:

 υπάρχουν κανόνες και μόνο εμείς μπορούμε να τους παραβιάσουμε, όποτε θέλουμε, όπως θέλουμε και χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτούμε σε κανέναν.

Η ιστορία, ωστόσο, δεν έχει μόνο έναν παράγοντα: άλλες χώρες, όπως η Ρωσία, επέλεξαν να γοητευτούν από την πρόταση του Huntington – συγκρουσιακή, σίγουρα, αλλά όχι ήδη «τελική». Στη Ρωσία, αυτή η συζήτηση έχει βαθιές ρίζες, που συνδέονται με την ιστορική αντιπαλότητα μεταξύ δυτικών και σλαβόφιλων. Στη δεκαετία του 1990, η Ρωσία προσπάθησε αρχικά να πλησιάσει τη Δύση, αλλά η αποτυχία της Δύσης να την συμπεριλάβει ενίσχυσε την ιδέα ενός ξεχωριστού ρωσικού πολιτισμού, με αποκορύφωμα την άποψη του Βλαντιμίρ Πούτιν ότι κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ανώτερος.

Θέμα ιδεολογιών, πράγματι, μια μάχη χαμηλού προφίλ αλλά πολύ μεγάλης αξίας στην οποία θα καθόριζαν τα βήματα του νέου αιώνα που ξεκινούσε. Αυτές οι αποκλίσεις τόνισαν την ένταση μεταξύ οικουμενιστικών φιλοδοξιών και διακριτών πολιτισμικών ταυτοτήτων, καθορίζοντας τις γεωπολιτικές συγκρούσεις του 21ου αιώνα.

Χτίζοντας την Pax Americana με οποιοδήποτε κόστος

Η Ουάσιγκτον προώθησε μια παγκόσμια τάξη βασισμένη στην Pax Americana, μια φιλελεύθερη ηγεμονία που αντανακλούσε την επιτυχία του ειρηνικού και ευημερούντος διατλαντικού συστήματος που δημιουργήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης με τη Σοβιετική Ένωση. Πρότεινε να επεκταθεί αυτό το μοντέλο παγκοσμίως, αναφέροντας ως παραδείγματα τη Γερμανία και την Ιαπωνία, που μετατράπηκαν από μιλιταριστικά και ιμπεριαλιστικά έθνη σε «ειρηνικές» -ή, μάλλον, ηττημένες- δημοκρατίες υπό την επιρροή των ΗΠΑ. Αλλά η επιτυχία αυτών των μετασχηματισμών είχε καταστεί δυνατή χάρη στην παρουσία ενός κοινού αντιπάλου, της Ρωσίας, και η ιστορία της Λατινικής Αμερικής υπέδειξε ότι η ηγεμονία των ΗΠΑ δεν ήταν πάντα συνώνυμη με την πρόοδο και την ειρήνη.

Ο Charles Krauthammer περιέγραψε τη μεταψυχροπολεμική περίοδο ως μια «μονοπολική στιγμή», που χαρακτηρίζεται από την αμερικανική κυριαρχία, όπου ο νέος Ηγεμόνας υπαγόρευε τους κανόνες και οι άλλοι είχαν ελάχιστη επιλογή. Παρόλο που αναγνώριζε ότι ένα σύστημα πολλαπλών συμμετεχόντων (σήμερα μπορούμε να πούμε «πολυπολικότητα») αναπόφευκτα θα επέστρεφε, πίστευε ότι ήταν απαραίτητο να εκμεταλλευτεί τη μονοπολικότητα για να εξασφαλιστεί προσωρινή ειρήνη, αποφεύγοντας την επιστροφή σε ταραχώδεις περιόδους. Υπήρχε, ωστόσο, μια αδυναμία: οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν απίθανο να εγκαταλείψουν οικειοθελώς τον κυρίαρχο ρόλο τους, προτιμώντας αντ' αυτού να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε απειλή με τη βία, τροφοδοτούμενη από μια εμμονή με το δικό τους ιστορικό μεγαλείο. Είναι θέμα πυραύλων: όποιος το έχει μεγαλύτερο, κερδίζει. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ επινόησαν τη στρατηγική έννοια της αποτροπής ακριβώς χάρη στο ατομικό όπλο που κατείχαν, βάζοντας τον κόσμο σε ένα κλίμα συνεχούς φόβου και κινδύνου στο οποίο ζούμε ακόμα σήμερα.

Είναι εξίσου αλήθεια ότι πολλοί Αμερικανοί επιθυμούσαν τη διάλυση της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, προτείνοντας μια λιγότερο παρεμβατική εξωτερική πολιτική επικεντρωμένη στις εσωτερικές προκλήσεις: η εγκατάλειψη του ρόλου της υπερδύναμης θα επέτρεπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να ενισχύσουν την κοινωνία τους αντιμετωπίζοντας οικονομικά, βιομηχανικά και κοινωνικά ζητήματα. Ο Walter Lippmann υποστήριξε ότι μια ώριμη μεγάλη δύναμη πρέπει να αποφεύγει τις παγκόσμιες σταυροφορίες, περιορίζοντας τη χρήση της εξουσίας για τη διατήρηση της εσωτερικής σταθερότητας και συνοχής. Κάτι σαν «καλός ηγεμόνας». Αλλά αυτό δεν έχει συμβεί

Η έννοια του «καλού ηγεμόνα» έχει επικριθεί για τον κίνδυνο διαφθοράς που είναι εγγενής στην ίδια την εξουσία. Ο John Quincy Adams προειδοποίησε ότι η αναζήτηση εχθρών που θα πολεμήσουν θα μπορούσε να μετατρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες από υπερασπιστή της ελευθερίας σε παγκόσμιο δικτάτορα. Ομοίως, ο Πρόεδρος Kennedy, στην ομιλία του το 1963 στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο, αντιτάχθηκε σε μια Pax Americana που επιβλήθηκε με όπλα, καλώντας αντ' αυτού για μια γνήσια και χωρίς αποκλεισμούς ειρήνη που θα προωθούσε την παγκόσμια ανθρώπινη πρόοδο, την οποία ονόμασε «Η Ειρήνη Όλων των Εποχών». Ένα ιδανικό που έχει ξεθωριάσει στη λήθη της συλλογικής μνήμης.

( John F. Kennedy φωτό ἀριστερά )  

« ...Τι είδους ειρήνη εννοώ; Τι είδους ειρήνη επιζητούμε; Όχι μια Pax Americana που επιβάλλεται στον κόσμο από αμερικανικά όπλα πολέμου. Όχι η γαλήνη του τάφου ή η ασφάλεια του δούλου. Μιλάω για γνήσια ειρήνη, το είδος της ειρήνης που κάνει τη ζωή στη γη να αξίζει τη ζωή, το είδος που δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους και τα έθνη να αναπτυχθούν και να ελπίζουν και να οικοδομήσουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους -- όχι απλώς ειρήνη για τους Αμερικανούς αλλά ειρήνη για όλους τους ανθρώπους -- όχι απλώς ειρήνη στην εποχή μας αλλά ειρήνη για πάντα...» 

Η αμερικανική ηγεμονία είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να έχεις μια Pax Americana. Η οικουμενικότητα που χαρακτηρίζει αυτή την ηγεμονία δεν δέχεται εκπτώσεις. Η ανισότητα μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων έχει αξιοποιηθεί ως άξονας για την αύξηση των κερδών των ΗΠΑ και τη διοικητική επέκταση σε βάρος των ασθενέστερων χωρών. Νεοφιλελεύθερα μιλώντας, δεν υπάρχει κανένα λάθος σε αυτό. Όλα είναι πολύ συνεπή. Ο αγώνας του πιο δυνατού να καταστρέψει όλα τα πιο μικρά. Δεν κερδίζει μόνο αυτός που παράγει και κερδίζει τα περισσότερα, αλλά αυτός που μπορεί να διατηρήσει τη δύναμη να παράγει και να κερδίζει τα περισσότερα κερδίζει.

Ένα ηγεμονικό σύστημα χρειάζεται εσωτερική σταθερότητα χωρίς την οποία δεν μπορεί να επιβιώσει. Ένα βασίλειο διαιρεμένο από μόνο του δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αυτό ισχύει τόσο για την οικονομία όσο και για την πολιτική. Είναι σημαντικό να μην αλλάξει το ιδεολογικό παράδειγμα, η εξουσία να μπορεί πάντα να γίνεται κατανοητή και να μεταδίδεται, από ηγέτη σε ηγέτη, όπως έχει καθιερωθεί με επιτυχία. Διότι η «ειρήνη» των αρχαίων Ρωμαίων ήταν μια ειρήνη που δόθηκε με τη διατήρηση του πολιτικού ελέγχου στα ίδια τα άκρα της αυτοκρατορίας, η οποία προέκυψε μόνο μέσω μιας σταθερής στρατιωτικής διοίκησης.

Οι Αμερικανοί δεν επινόησαν τίποτα. Για να ελέγξει κανείς πραγματικά ( realpolitik ) πρέπει να έχει στρατιωτικό έλεγχο. Μπροστά σε μια ατομική βόμβα, ο συλλογισμός για πολιτικές φιλοσοφίες αξίζει ελάχιστα. Οι ΗΠΑ το γνωρίζουν πολύ καλά και η αντίληψή τους για το Pax βασιζόταν πάντα αναμφίβολα στη στρατιωτική υπεροχή και στη διατήρησή της.

Κάτι άλλαξε όταν με την πρώτη δεκαετία του 2000 άρχισαν να εμφανίζονται νέοι πόλοι, νέοι πολιτισμοί-κράτη που προώθησαν εναλλακτικά μοντέλα παγκόσμιας ζωής. Οι ΗΠΑ άρχισαν να βλέπουν τη δύναμή τους να μειώνεται, μέρα με τη μέρα, μέχρι σήμερα, όπου η Δύση αξίζει λιγότερο από τον «υπόλοιπο κόσμο», οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον το καθεστώς τους «αποκλειστικό» και δεν είμαστε καν τόσο σίγουροι ότι είναι τότε τόσο δυνατό αυτό που μπορεί να ελέγξει την υδρόγειο. Οι γεωμετρίες αλλάζουν ξανά. Τι Pax για ποια σύνορα ποιας αυτοκρατορίας;

φωτό

Είναι έτοιμος ο Τραμπ να εγκαταλείψει το Pax του ;

Η ουσία του ερωτήματος είναι, εάν η ιμπεριαλιστική στρατιωτική υπεροχή είναι αυτή που επέτρεψε στις ΗΠΑ να διατηρήσουν την κυριαρχία τους και αυτή η κυριαρχία επιταχύνεται σήμερα, θα είναι πραγματικά ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έτοιμος να συμβιβάσει την Pax Americana ;

Μιλάμε για έναν πολύμορφο συμβιβασμό:

– Από οικονομική άποψη, θα έπρεπε να αποδεχθεί το τέλος της εποχής του δολαρίου και να μειώσει την αγορά των ΗΠΑ σε σύγκριση με τα κρατικά παγκόσμια νομίσματα. Πρακτικά πετάξτε έναν αιώνα παγκόσμιας οικονομικής αρχιτεκτονικής στα σκουπίδια.

– Πολιτικά, αποδεχτείτε ότι είναι δυνατόν να σκέφτεστε διαφορετικά και να κάνετε διαφορετικά. Η πολιτική δεν είναι μόνο η αμερικανική «δημοκρατία». Υπάρχουν τόσες πολλές δυνατότητες, τόσα πολλά διαφορετικά μοντέλα, τόσα πολλά μέλλοντα για να γραφτούν σύμφωνα με άλλα σενάρια.

– Στρατιωτικά, σημαίνει να σταματήσουμε με τη διπλωματία της αλαζονείας και των απειλών, να αποδεχθούμε ότι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αυθαίρετα πώς θα αντιμετωπίσουμε κανέναν και να σταματήσουμε να στοχεύουμε πυραύλους σε σημαίες άλλων κρατών.

– Το πιο περίπλοκο και επικίνδυνο από όλα, όλα αυτά σημαίνουν εγκατάλειψη της ειρήνης εντός των Ηνωμένων Πολιτειών. Εάν οι ισορροπίες δυνάμεων που εφαρμόζονται εξωτερικά σπάσουν, αυτές εσωτερικά αρχίζουν να παραπαίουν και ο οργανισμός υφίσταται αναδιαμόρφωση.

Η εγκατάλειψη της Pax Americana , όπως είναι γνωστό, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Η έννοια του «pax» είναι ευρεία και μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά από την αμερικανική σχολή. Η λήψη αυτού του βήματος, ωστόσο, περιλαμβάνει την εγκατάλειψη μιας «παράδοσης» παγκόσμιας ισχύος, την ανάγκη να περάσει η κατάρρευση ολόκληρου του εσωτερικού συστήματος των ΗΠΑ και στη συνέχεια να ξαναχτίσει μια εναλλακτική λύση.

Συνεπώς τί θα σημαίνει το Make America Great Again ; Αποκατάσταση της αμερικανικής ηγεμονίας στον κόσμο ή ανοικοδόμηση της Αμερικής;

Ἀπό : strategic-culture.su

Ἔχοντας ὐπ᾿ὅψιν τήν α΄θητεία Τράμπ καί τά ὅσα εἶχε πραγματικῶς ἐπιτύχει, θέλω νά πιστεύω ὅτι ἡ πολιτική Τράμπ θά ἑστιαστῇ στήν ἀνοικοδόμησιν τῶν ΗΠΑ. Ἄλλως τε ἡ ἀπερχόμενη κυβέρνησις τῶν βδελυγμάτων ἔχει ἀφήσει τόση Κόπρο ἡ ὁποία χρειάζεται ἄμεσο καθάρισμα,γιά νά μπορέσῃ ἡ Ἀμερική νά γίνῃ μεγάλη ξανά...

Ἡ Πελασγική

Πιέσεις στό Κίεβο γιά διαπραγματεύσεις : « γῆ γιά τήν Εἰρήνη»

« Ἡ ἐδαφική ἀκεραιότητα εἶναι μέρος τῶν ἀξιῶν μας » εἶπε ὁ ὑπουργός ἄμυνας τῆς Οὐκρανίας πού σημαίνει πώς αὐτό πού θά μείνῃ στό τέλος θά εἶναι μία πεθαμένη Οὐκρανία ...

Τοῦ Lucas Leiroz

 Προφανώς, το καθεστώς του Κιέβου δεν συνάδει με τις ευρωπαϊκές καινοτομίες σχετικά με ένα πιθανό «ειρηνευτικό σχέδιο» βασισμένο στην αναγνώριση των Ρωσικών Νέων Περιφερειών. Ουκρανοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε πιθανότητα διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό των εδαφικών διεκδικήσεων, όπως φαίνεται να σχεδιάζουν Ευρωπαίοι διπλωμάτες, κάτι που δείχνει ότι δεν θα υπάρξει διάλογος, παρά την πίεση από ορισμένους τομείς των συστημικών μέσων ενημέρωσης.

Ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Rustem Umerov απέρριψε κατηγορηματικά τους πρόσφατους ισχυρισμούς ότι το Κίεβο είναι πρόθυμο να «παραχωρήσει» εδάφη με αντάλλαγμα εγγυήσεις ασφαλείας, κατηγορώντας αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διάδοση ψευδών πληροφοριών στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στο Όσλο την Παρασκευή, ο  Umerov απέρριψε αναφορές ότι η Ουκρανία άλλαξε τη θέση της σχετικά με τις εδαφικές διεκδικήσεις της, αποκαλώντας τέτοιους ισχυρισμούς «ψέματα» και «ρωσική προπαγάνδα».

Η διαμάχη προέκυψε μετά από μια σειρά από δημοσιεύματα σε δυτικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των New York Times και των Financial Times , τα οποία επικαλέστηκαν δυτικοευρωπαϊκές διπλωματικές πηγές που υποδηλώνουν ότι το Κίεβο μπορεί να είναι πρόθυμο να επανεξετάσει τα εδαφικά του αιτήματα υπό το φως των πρόσφατων εκλογών στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, εάν γινόταν διαπραγμάτευση κατάπαυσης του πυρός υπό τη μεσολάβηση του εκλεγμένου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η Ουκρανία ενδέχεται να δώσει προτεραιότητα στις εγγυήσεις ασφαλείας έναντι της πλήρους αποκατάστασης των πρώην εδαφών της.

Ο Umerov, ωστόσο, επανέλαβε ότι η θέση του Κιέβου παραμένει αμετάβλητη. «Η εδαφική ακεραιότητα είναι μέρος των αξιών μας», είπε, καθιστώντας σαφές ότι η Ουκρανία έχει δεσμευτεί να ανακτήσει όλα τα εδάφη που έχουν επανενσωματωθεί στη Ρωσία από το 2014. Τόνισε ότι οποιαδήποτε πρόταση ότι το Κίεβο αλλάζει στάση είναι αβάσιμη και παραπληροφορημένη. «Η επιστροφή των συνόρων του 1991 παραμένει ο στόχος προτεραιότητάς μας», είπε ο υπουργός.

Οι δηλώσεις του  Umerov έρχονται σε μια ευαίσθητη στιγμή, καθώς τα ουκρανικά στρατεύματα συνεχίζουν να υποχωρούν από τις θέσεις στο Ντονμπάς, ενώ το Κίεβο αντιμετωπίζει αυξανόμενη διεθνή πίεση για να διερευνήσει πιθανούς δρόμους για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Οι κατηγορίες εναντίον αξιωματούχων της ΕΕ αντικατοπτρίζουν τις διπλωματικές εντάσεις γύρω από τη σύγκρουση, ιδίως όσον αφορά την προσέγγιση της Δύσης για τη διαχείριση της κατάστασης και τις προσδοκίες σχετικά με πιθανές εδαφικές παραχωρήσεις.

Η κατηγορηματική άρνηση του  Umerov έρχεται σε αντίθεση με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης που υποδηλώνουν ότι υψηλόβαθμα στελέχη της ουκρανικής κυβέρνησης ενδέχεται να επανεξετάζουν το εδαφικό ζήτημα, ιδιαίτερα ενόψει πιθανών διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία υπό την κυβέρνηση Τραμπ. Αυτές οι αποκλίνουσες δηλώσεις και τα σημάδια ότι η Ουκρανία πιέζεται να επανεκτιμήσει τις απαιτήσεις της εν μέσω πολέμου, αντικατοπτρίζουν ένα περίπλοκο τοπίο στο οποίο η εδαφική ακεραιότητα και η αναζήτηση της ασφάλειας βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση.

Ωστόσο, η επιμονή του  Umerov στη σταθερή στάση του Κιέβου αποκαλύπτει το βάθος της αποφασιστικότητας της Ουκρανίας να συνεχίσει τον πόλεμο, ακόμη κι αν οι τελικές συνέπειες της σύγκρουσης είναι καταστροφικές για το νεοναζιστικό καθεστώς. Το αντιρωσικό μίσος, που υιοθετήθηκε ως η επίσημη πολιτική ιδεολογία της χούντας του Μαϊντάν, δεν θα επιτρέψει τον τερματισμό των εχθροπραξιών, ακόμη και υπό την πίεση του Τραμπ ή των Ευρωπαίων. Εάν σταματήσει η στρατιωτική βοήθεια, είναι πιθανό οι τάξεις των νεοναζί να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία μέσω ανταρτικών τακτικών και ασύμμετρου πολέμου, αλλά είναι απίθανο να υπάρξει τέλος στις επιχειρήσεις. ( Σημ. Πελασγ. Γι᾿αὐτό ἀκριβῶς, ὅπως ὑποστηρίζει ὁ Ἀλεξάντερ Ντούγκιν, «  η Ουκρανία θα είναι δική μας, εξ ολοκλήρου και άνευ όρων »  ) 

Η πίεση από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και ορισμένους Ευρωπαίους διπλωμάτες και πολιτικούς για διαπραγματεύσεις με βάση τη φόρμουλα «γη για την ειρήνη» έχει έναν απλό λόγο: οι Δυτικοί φοβούνται ότι η Ουκρανία θα χάσει ακόμη περισσότερα εδάφη και θα υποστεί ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτική ταπείνωση. Ασκώντας διπλωματικά πιέσεις τώρα, η Δύση προσπαθεί να συγκρατήσει τη ζημιά και να εμποδίσει τη Μόσχα να πετύχει μια ακόμη πιο ουσιαστική νίκη.

Ωστόσο, κάθε διάλογος σε αυτό το σημείο είναι μάταιος. Το καθεστώς του Κιέβου έχει ήδη δείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για την ειρήνη και ως απάντηση, η Ρωσία ακύρωσε όλες τις προηγούμενες συνομιλίες. Η σφαγή αμάχων στο Κουρσκ κατέστησε σαφές ότι οι διαπραγματεύσεις με το Κίεβο δεν είναι δυνατές και η Μόσχα σίγουρα δεν θα ξαναρχίσει καμία διπλωματία με τη νεοναζιστική χούντα. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι εδαφικές απαιτήσεις της Ρωσίας θα επικαιροποιηθούν οπωσδήποτε, καθώς θα ενσωματωθεί εκ νέου όση περιοχή χρειάζεται για τη διασφάλιση της ασφάλειας των συνόρων. ( Σημ. Πελασγ. Δῆλα δή ΟΛΟΚΛΗΡΗ ἡ Οὐκρανία ) 

Ἀπό : strategic-culture.su

Πάνω από τους μισούς Ουκρανούς επιθυμούν να τερματιστεί σύντομα ο πόλεμος με τη Ρωσία μέσω διαπραγματεύσεων, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις του ινστιτούτου Gallup. .. Ε Δ Ω 

 Παραδοχή Ζελένσκι ότι χάνονται Κριμαία και κατεχόμενα 

Δεν θα αναγνωρίσουμε νομικά κανένα κατεχόμενο έδαφος της Ουκρανίας ως ρωσικό, δήλωσε στο Fox News. Παραδέχτηκε ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί με στρατιωτικά μέσα να καταληφθεί η Κριμαία.

  Ἡ Πελασγική

« Ἡ Οὐκρανία εἶναι Ῥωσσία »

( Βλαδίμηος Α΄ὁ ἱδρυτής τοῦ κράτους τῶν Ῥώς, Μέγας πρίγκηπας τοῦ Κιέβου. φωτό ἀριστερά ) 

Γράφει ὁ Алекса́ндр Ду́гин 

 Όταν λέμε ότι όλη η Ουκρανία πρέπει να είναι μέρος ενός ενιαίου ρωσικού χώρου, δεν προβάλλουμε υπερβολικά ακραίες απαιτήσεις. Αυτό δεν είναι μαξιμαλισμός. Η σημερινή κατάσταση της Ουκρανίας είναι ασύμβατη με την ίδια την ύπαρξη της Ρωσίας. Και αν αυτό το ζήτημα παγώσει για άλλη μια φορά, ακόμη και αν συμπεριλάβουμε όλα τα νέα μας εδάφη εντός διοικητικών ορίων, πάλι δεν λύνει τίποτα. Θα επανεξοπλιστούν και θα επιτεθούν ξανά. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το αντίθετο.

Αλλά ακόμη και μια τέτοια πρόταση για εκεχειρία δεν μας προσφέρεται.

Ως εκ τούτου, οι διαπραγματεύσεις με τον Τραμπ για την Ουκρανία από τη δική μας πλευρά θα διεξαχθούν ως εξής: Η Ουκρανία είναι δική μας, όλα τα άλλα είναι διαπραγματεύσιμα. Συμφωνία; Φυσικά, δεν θα μας την παραδώσουν. Αλλά δεν χρειαζόμαστε να μας την δώσουν. Θα την απελευθερώσουμε μόνοι μας, ό,τι και αν γίνει, με όποιον τρόπο και για όσο καιρό χρειαστεί.

Το μόνο ερώτημα είναι αν μπορούμε να αποφύγουμε τον πυρηνικό πόλεμο σε αυτή τη διαδρομή ή, αν, δυστυχώς, όχι.

Θα ήταν καλύτερα να τον αποφύγουμε, αλλά είμαστε έτοιμοι για όλα. Η Ουκρανία, για εμάς, δεν είναι μια επιθυμία να κερδίσουμε περισσότερα, αλλά μια υπαρξιακή απειλή να χάσουμε τα πάντα. Και αυτό δεν είναι μια υπόθεση, είναι γεγονός.

Είναι πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι η σοβαρότητα της κατάστασής μας δεν γίνεται κατανοητή στη Δύση. Οι παγκοσμιοποιητές του Μπάιντεν κατάφεραν να μετατοπίσουν το παράθυρο Όβερτον (Σημ. Πελασγ.  Παράθυρο Ὄβερτον : μια πολιτική θεωρία που περιγράφει πώς μπορεί να αλλάξει η αντίληψη της κοινής γνώμης έτσι ώστε οι ιδέες που κάποτε θεωρούνταν τρελές να γίνονται αποδεκτές μακροπρόθεσμα... ἐδῶ)  τόσο πολύ προς την πραγματικότητα της πρόκλησης μιας στρατηγικής ήττας στη Ρωσία, ώστε αυτή η τάση να έχει γίνει κεντρική. Όσοι είναι πιο λογικοί και πιο κοντά στη Ρωσία λένε: ίσως δεν αξίζει να προσπαθήσουμε να νικήσουμε τη Ρωσία, καθώς το κόστος θα ήταν πολύ υψηλό. Αλλά εκείνοι που είναι εξοργισμένοι μαζί μας, καβαλώντας ένα κύμα ρωσοφοβίας, διακηρύσσουν: ας προκαλέσουμε αυτή τη στρατηγική ήττα˙ η Ρωσία δεν θα τολμήσει να εξαπολύσει πυρηνικό χτύπημα˙ πρόκειται για μπλόφα. Μπλόφα ή όχι, αυτό θα το μάθουμε μόνο όταν θα είναι πολύ αργά.

Αυτός ο νοητικός χάρτης δημιουργεί μια σοβαρή απειλή για τις σχέσεις της κυβέρνησης Τραμπ με τη Ρωσία - η υπνωτική επίδραση της ρωσοφοβίας είναι πολύ πυκνή και αποτελεσματική. Αυτό ήταν το σχέδιο της ομάδας του Μπάιντεν. Με τις καλύτερες προθέσεις, ο Τραμπ θα μπορούσε να πει: Μόσχα, πάρε τα πάντα εντός της γραμμής επαφής. Και αυτό είναι αρκετό. Σύμφωνοι;

Αλλά για εμάς, αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο. Είναι ένας αναπόφευκτος νέος πόλεμος και μια πολύ πιθανή κατάρρευση της ίδιας της Ρωσίας. Γιατί αυτό είναι μια ήττα. Με κάθε έννοια. Ο Τραμπ μπορεί να νομίζει ότι μας δίνει αυτό που θέλουμε. Αλλά για εμάς, αυτό θα είναι μια ευθεία πρόκληση, ένας εκβιασμός και μια πρόσκληση για παράδοση.

Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση όπου η γεωπολιτική πραγματικότητα συγκρούεται με τεχνητά νοητικά κλισέ. Συνολικά, δημιουργεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη γνωστική ασυμφωνία.

Η Ουάσινγκτον πρέπει να καταλάβει ότι η Ρωσία χρειάζεται όλη την Ουκρανία, και αυτό είναι όλο. Τότε, ας αφήσει τον «σύντροφο» πυρηνικό όπλο να μιλήσει.

Είναι ατυχές να ξεκινάει ο διάλογος με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση, που γενικά αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση και τις αντιπαραδοσιακές αξίες, με μια τόσο σκληρή νότα. Αλλά αυτό είναι μια ακόμη παγίδα που αφήνουν οι παγκοσμιοποιητές. Ίσως ο Τραμπ να μην την καταλαβαίνει. Κι εμείς, ενώ ελισσόμαστε διπλωματικά, διστάζουμε να ονομάσουμε τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι προτιμότερο να είμαστε ξεκάθαροι με τον Τραμπ. Η Ουκρανία είναι δική μας (ολόκληρη) και αυτό δεν τίθεται προς συζήτηση. Πολεμάμε εκεί με συμβατικά όπλα μέχρι τη νίκη. Το τι θυσίες θα υποστούμε είναι δική μας υπόθεση. Ασχοληθείτε με κάτι άλλο.

Οι κυρώσεις μπορούν να παραμείνουν˙ οι σχέσεις δεν χρειάζεται να ανανεωθούν. Αυτό είναι για αργότερα. Αλλά η Ουκρανία θα είναι δική μας, εξ ολοκλήρου και άνευ όρων.

Γιατί χωρίς αυτό, θα χαθούμε. Και δεν θέλουμε να χαθούμε. Αν πρέπει να πεθάνουμε εμείς, θα πεθάνουν και όλοι οι άλλοι.

Και πάλι, δεν υπάρχει εξτρεμισμός εδώ - απλώς οι ψυχροί νόμοι της γεωπολιτικής, που περιγράφονται με σαφήνεια και από τις δύο πλευρές: από εμάς και από τον Μπρεζίνσκι. 

Η απόσπαση της Ουκρανίας από τη Ρωσία αποτελεί επιτακτική ανάγκη ολόκληρης της ατλαντικής σχολής γεωπολιτικής από την ίδρυσή της - από την εποχή του Mackinder (και ακόμη νωρίτερα). Είναι απλά ένας νόμος. Για την ευρασιατική σχολή ισχύει το αντίθετο αξίωμα: Η Ουκρανία είτε θα είναι ρωσική, είτε δεν θα υπάρχει Ουκρανία, Ρωσία ή οποιοσδήποτε άλλος.

Μια πολύ λεπτή κατάσταση εκτυλίσσεται. Με τον Μπάιντεν και τους φανατικούς παγκοσμιοποιητές, όλα ήταν ξεκάθαρα. Προέβαλαν απαράδεκτες απαιτήσεις και οι δικές μας απαιτήσεις τους φαίνονταν απαράδεκτες. Με τον Τραμπ, το θέμα είναι διαφορετικό. Αυτό που φαίνεται ως «δώρο» γι' αυτόν θα είναι, για εμάς, κήρυξη πολέμου.

Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε όλα αυτά στον Τραμπ με διαφάνεια και σαφήνεια, χωρίς πάθος και συναίσθημα. Αν αφήσουμε την «έκτη φάλαγγα» μας να χειριστεί αυτό το κομμάτι της διαπραγμάτευσης, θα τα παραδώσει όλα αμέσως. Αλλά ο λαός μας, νομίζω, το καταλαβαίνει αυτό. Ωστόσο, η νέα κυβέρνηση Τραμπ στην Ουάσιγκτον, η οποία ακόμη και θεωρητικά δεν μπορεί να είναι απαλλαγμένη από νεοσυντηρητικούς ή διορισμένους του βαθέος κράτους, μπορεί εύκολα να μπερδέψει το ένα με το άλλο.

Πιστεύω ότι η πιο άμεση λύση θα ήταν να δηλώσουμε τα πραγματικά σχέδια της Ρωσίας για την Ουκρανία τώρα, κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου στην Ουάσιγκτον. Η Ρωσία θα σταματήσει μόνο μετά την άνευ όρων παράδοση του Κιέβου και τον πλήρη έλεγχο ολόκληρης της επικράτειας. Η Ουκρανία είναι η Ρωσία. Αυτή είναι η πυρηνική μας στάση.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος

Ἀπό :  geopolitika.ru

Ἡ Πελασγική